een lusteloos gemoed, een haperend geheugen, krachteloze handen, benen die niet verder willen lopen en duizelingen bij het opstaan: zomaar een greep uit de klachtenlijst van ouderen. veel van deze aandoeningen zijn een gevolg van een gebrek aan voedingsstoffen en een tekort aan vochtinname.
Hoe komt het dat ouderen zo vaak een tekort hebben aan stoffen, waar mijn generatie door overconsumptie juist teveel van binnenkrijgen? Ik ben verschillende onderzoeken (http://www.ggdkennisnet.nl/
file=7050&m=1327998384&action=file.download) gaan uitpluizen, heb het Tafeltje Dekje diner in de Mediametic Fabriek bijgewoond en ben in gesprek gegaan met de ouderen die wekelijks in het ontmoetingscentrum Het Baken (http://doras.doras.nl/2524431-eettafel-het-baken). De conclusie die ik hieruit trok was dat de tekorten niet slechts te wijten zijn aan de abominabel slechte maaltijden in verzorgingstehuizen. En ook de verminderde productie van ADH, het hormoon dat zorgt dat wij honger of dorst ervaren, is niet de enige veroorzaker. De ouderen spraken als uit een mond: de grootste boosdoener is eenzaamheid.
Eenzaamheid zorgt ervoor dat er een gebrek aan lust is om te eten: het gebrek aan conversatie werkt een vermindering van positieve associaties met eten in de hand. Kleuren, geuren, smaken: allemaal zaken die een mens doet watertanden. Maar wat als een taartje an sich je zintuigen niet meer kan prikkelen -simpelweg omdat je ogen, je neus en je tong het steeds vaker laten afweten? Dan is gezelschap onontbeerlijk: met tafelgenoten komt het samen eten gevoel van vroeger weer terug. Zoals Tiny mij zei: die soep blijft voor mij altijd laf smaken zonder halve pot zout, maar als ik dan vertel over de gehaktballen die mijn moeder draaide.. dan proef ik die zonder te proeven telkens weer opnieuw, begrijp je wel?" Ik geloof het wel. Ik denk aan de appeltaarten van oma, en ik kan me de boterige knapperigheid van de korst ogenblikkelijk voor de geest halen. En de geur zelfs. WAUW. Lisa, voor het dansen vanavond, eten we appeltaart. Zorg jij voor de wijn?
Hoe komt het dat ouderen zo vaak een tekort hebben aan stoffen, waar mijn generatie door overconsumptie juist teveel van binnenkrijgen? Ik ben verschillende onderzoeken (http://www.ggdkennisnet.nl/
file=7050&m=1327998384&action=file.download) gaan uitpluizen, heb het Tafeltje Dekje diner in de Mediametic Fabriek bijgewoond en ben in gesprek gegaan met de ouderen die wekelijks in het ontmoetingscentrum Het Baken (http://doras.doras.nl/2524431-eettafel-het-baken). De conclusie die ik hieruit trok was dat de tekorten niet slechts te wijten zijn aan de abominabel slechte maaltijden in verzorgingstehuizen. En ook de verminderde productie van ADH, het hormoon dat zorgt dat wij honger of dorst ervaren, is niet de enige veroorzaker. De ouderen spraken als uit een mond: de grootste boosdoener is eenzaamheid.
Eenzaamheid zorgt ervoor dat er een gebrek aan lust is om te eten: het gebrek aan conversatie werkt een vermindering van positieve associaties met eten in de hand. Kleuren, geuren, smaken: allemaal zaken die een mens doet watertanden. Maar wat als een taartje an sich je zintuigen niet meer kan prikkelen -simpelweg omdat je ogen, je neus en je tong het steeds vaker laten afweten? Dan is gezelschap onontbeerlijk: met tafelgenoten komt het samen eten gevoel van vroeger weer terug. Zoals Tiny mij zei: die soep blijft voor mij altijd laf smaken zonder halve pot zout, maar als ik dan vertel over de gehaktballen die mijn moeder draaide.. dan proef ik die zonder te proeven telkens weer opnieuw, begrijp je wel?" Ik geloof het wel. Ik denk aan de appeltaarten van oma, en ik kan me de boterige knapperigheid van de korst ogenblikkelijk voor de geest halen. En de geur zelfs. WAUW. Lisa, voor het dansen vanavond, eten we appeltaart. Zorg jij voor de wijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten